Frans Creemers is eigenaar van een kudde Ardense voskopschapen en hij houdt die op het terrein 'Aan de lange Haeg’ in Oudsbergen. Het zijn de eigenschappen van het ras die Frans ertoe brachten om ze te houden. Het zijn sterke schapen, die goed tegen extreem weer kunnen. "Ik gebruik ze voor natuurbeheer in gebieden waar ze met hun poten in natte grond staan", zegt Frans. "Een bloem van een distel en netels vinden ze lekker. Dat is natuurlijk mooi meegenomen als nabegrazing in het natuurgebied. "Het zijn erg schuwe en bange schapen die niet graag mensen rondom zich hebben. En als je ze houdt voor vlees, brengen ze niet zo veel op. Om economische redenen zijn andere rassen geschikter. Maar net zoals de vergeten groenten opgewaardeerd worden, verdienen ook de authentieke erfgoeddieren meer aandacht."

De Ardense voskoppen worden via grasbeheer ingezet in het natuurgebied de Itterbeekvallei 

In de vallei stromen verschillende beken samen in de Itterbeek. Het  brongebied en de bovenloop van de Itterbeek bestaat uit grachten. Deze grachten transporteren tijdens een deel van het jaar de wateroverschotten die niet in de bodem kunnen dringen. In de zomer staan ze droog.

Meer oostwaarts, zoals in de Itterbeekvallei, zijn de beekvalleien dieper ingesneden. Vanaf de Commanderie van Gruitrode kwelt er voortdurend water uit de bodem, waar de grondwatertafel van het plateau het maaiveld snijdt. Het kwelwater is rijk aan ijzer, dit verklaart de roestbruine kleur van het water en de bedding van de beken. Vele plantensoorten zoals de dotterbloem zijn hiervan afhankelijk. 

Rondom de beek vind je er een elzenbronbos. De ondergrond is moerassig en bijna onbegaanbaar. Door deze natte toestand verloopt de afbraak van plantenresten heel traag. Zo krijg je veen. De veenvorming  wordt versterkt door veenmossen die twintig keer hun gewicht in water vasthouden en aan de wortels afsterven. Het veenpakket wordt zo steeds dikker en uiteindelijk ontstaat er turf. Eeuwenlang werd turf gestoken om na droging te dienen als brandstof. De zwarte els is de meest typische boom voor het ‘broekbos’ en voelt zich opperbest met natte voeten.  Tussen de elzen groeien in het voorjaar dotterbloem, goudveil, speenkruid en kamperfoelie.

De houtkanten in het gebied zijn groene wegen waarlangs dieren zich veiliger kunnen verplaatsen. Vroeger waren de houtkanten voor de mens een bron van gerief- en brandhout en deden ze dienst als natuurlijke afsluiting rond weiden. Een voor de Kempen typische vorm van houtkant is – zoals in dit gebied- de houtwal. Dit is een houtkant op een kunstmatige opgeworpen berm. 

Natuurbeheer met schapen

Door opstuwing van de beek wordt het terrein opnieuw natter gemaakt. Het wordt tweemaal per jaar gemaaid en het hooi wordt afgevoerd. In het najaar wordt er aan nabegrazing gedaan met de Voskopschapen. Op deze manier krijgen voedselminnende planten minder kansen en  verkrijgt men een gevarieerd bloemrijk hooiland waar vlinders, bijen en wespen, zweefvliegen, kevers en sprinkhanen een ideaal leefgebied vinden.  Als er geen nabegrazing door schapen plaats vindt, mag je door het klaphekje het gebied in wandelen en vanop de bank genieten van de natuur. Honden zijn niet welkom. Gelieve het klappoortje ook steeds te sluiten.

Contact

Miet en Frans Creemers - 089 856789 of 0497803579 - creemersfrans54@gmail.com - Aan de lange Haeg’, kun je vinden in de Roesstraat in Neerglabbeek (Oudsbergen).