Oud Vlaams vleesras dat vooral ten behoeve van de Duitse markt ontwikkeld werd. Men zocht naar een manier om het Mechels hoen nog zwaarder te maken. Daarom werd de originele Mechelse met de enkele kam gekruist met de zware Brugse vechter. Door die inbreng van vechtersbloed creëerde men een Mechelse met een kleine drierijige kam, een opvallende keelwam, geen kinlellen en grote iets afhangende oren: de Mechelse kalkoenkop. Hij is zwaarder, grover en iets hoger op de poten dan het oorspronkelijke Mechels hoen. Het ras is ook iets temperamentvoller dan het Mechels hoen maar kan met de nodige aandacht van de kweker toch rustig en vertrouwd in omgang worden.

Door inkruisen met het gewoon Mechels hoen en andere rassen is de 'verwatering' van het ras volop bezig. Echt goede dieren zijn bijna niet meer te vinden. Het inbrengen van witte dieren is volledig uit den boze omdat wit onderhuids aanwezig blijft en in de nakomelingen terug opduikt. Ook het inbrengen van rassen met staande kam en kinlellen is niet aan te raden zonder generatieslange selectie en verwijdering uit de foklijnen van de nakomelingen die niet voldoen. Veelal legt men die discipline niet aan de dag en plaatst men die 'slechte' dieren toch in de markt, met kwalijke gevolgen. Een Mechelse kalkoenkop met kinlellen is GEEN Mechelse kalkoenkop. Ook bij de hen mogen geen kinlellen te zien zijn.

De kalkoenkop is momenteel bedreigd en goede exemplaren met de gewenste, typische koppen zijn zeldzaam.

Bovenste foto: haan - bleker gekleurd dan de hen - ©SLE - Jan Martens

Onderste foto: hen - donkerder gekleurd dan de haan - ©SLE - Jan Martens

De fiche met het fokkerijprogramma van de Mechelse kalkoenkop vindt u hier.