Steunpunt Levend Erfgoed

Aan het einde van de 19de eeuw werd Nederlands MRIJ-vee ingezet om het Roodbont vee in de Kempen, een slecht ontwikkeld landras, te verbeteren. Roodbonte koeien vond men in België ook nog terug in het Duitssprekende landsgedeelte. Daar werden vooral Duitse roodbonte runderen gebruikt om de populatie productiever te maken.

Eeuwenlang werd er in de Lage Landen een zwaar trekpaard gefokt. Verder onderzoek is nog nodig, maar het lijkt er op dat de vroeg-middeleeuwse adel met haar fokkerskennis een groot en krachtig paard wist te ontwikkelen dat bekend werd tot ver over de landsgrenzen. Ze werden gebruikt als strijdros, zij konden immers zonder problemen de ridders en hun zware wapenuitrusting dragen. Later, wanneer deze paarden voor landbouwdoeleinden mochten gebruikt worden, zorgde de vruchtbare bodem in onze streken ervoor dat er hier veel zware paarden nodig waren om de akkers te bewerken.

Het gaat hier om een lager, kleiner en compacter gevormd Belgisch warmbloedpaard. De dieren hebben een vrij makkelijk karater en zijn veelzijdig en goed te dresseren.

Het zijn zeer sociale dieren die in elke discipline (dressuur, jumping…) kunnen opgeleid worden. Het stamboek voor het Belgisch warmbloedpaard (BWP) houdt eveneens het stamboek van de Belgische rijpony bij.

Bron foto: www.stalprinsenhofs.be

In de 1937 werd de Landelijke RijVereniging (LRV) opgericht met als doel ontspanning te bieden aan de boerenjeugd. In de beginperiode werd vooral gebruik gemaakt van trek- en werkpaarden die op de boerderijen voorhanden waren. Maar al snel wilde men een lichter type paard dat goed berijdbaar was, maar toch ook nog gebruikt kon worden als werkpaard op de boerderij.

België is altijd een trekpaardenland geweest. Niet te verwonderen dus dat het Belgisch trekpaard ooit ons belangrijkste exportproduct was. In 1910, bijvoorbeeld, verhuisden 34576 exemplaren vanuit onze gewesten naar Amerika, Canada, Rusland, Zweden, Duitsland, Frankrijk, Nederland en Italië.

In 1920 werd de Vereniging ter Bevordering van het fokken van het Legerpaard opgericht. Het was de bedoeling fokkers te stimuleren een rijpaard te kweken voor de Belgische cavalerie. Doel was een paard van ten minste 1,58 m schofthoogte. Daarnaast werd ook de nodige aandacht besteed aan het exterieur van de dieren. Men wilde een paard met lange hals, expressief hoofd, vrij lange oren, goed ontwikkelde schoft en borst, korte sterke lendenen met afhangend kruis, mooie staartaanzet en goed karakter.

Het Ardens trekpaard is een massief, gespierd paard op korte benen. Opvallend is het expressieve hoofd met een wat adellijke uitstraling. De Ardenner is onvermoeibaar en energiek als het op werken aankomt, en is tevens verrassend wendbaar. Dit combineert hij met een kalm, gewillig en vriendelijk karakter. Ook vandaag wordt de Ardenner nog steeds ingezet in de bosbouw om zware bomen uit de bossen te slepen. Verder wordt de Ardenner weer gebruikt als koetspaard. Een groeiend aantal fokkers heeft opnieuw belangstelling in dit veelzijdige ras.